Nowe możliwości w leczeniu opadających powiek

Leczenie opadających powiek do tej pory było zarezerwowane głównie dla chirurgów plastycznych. Żadna z metod oferowanych przez urządzenia stosowane w medycynie estetycznej nie przynosiła satysfakcjonującego efektu terapeutycznego w tym wskazaniu. Jedynym rozwiązaniem dla takich pacjentów było skierowanie ich na chirurgiczny zabieg blefaroplastyki powiek. Z tym większym zainteresowaniem sprawdziłam możliwości urządzenia Plexr

Urządzenie Plexr okazało się znakomitym rozwiązaniem dla pacjentów, którzy z różnych powodów nie mogą zostać poddani zabiegowi chirurgicznemu lub na taki zabieg jest dla nich zbyt wcześnie. Plexr jest generatorem mikrowiązki plazmy, stosowanym w nieablacyjnej, dynamicznej blefaroplastyce sublimacyjnej, która jest alternatywą dla tradycyjnych metod chirurgicznych głównie ze względu na efekty estetyczne, ale również ze względu na komfort pacjenta podczas zabiegu i podczas procesu gojenia. Plexr daje optymalne efekty kliniczne, procedura jest prosta i bezpieczna dla pacjentów i nie pozostawia śladów interwencji chirurgicznych.

Technologia mikroplazmy

Technologia mikroplazmy nie jest niczym nowym, ale jej zastosowanie w chirurgii małoinwazyjnej zostało opracowane na Uniwersytecie Medycznym w Rzymie przez Prof. Fippi i rozwijane w zastosowaniach estetycznych przez ostatnie kilka lat. Dzięki inżynierom biomedycznym z włoskiej firmy GMV, która odkupiła patent na tę technologię, trwa nieustanny rozwój tej techniki w nieoperacynej blefaroplastyce powiek oraz leczeniu zmarszczek, wynikających z wiotkości skóry w różnych jej obszarach.

Plazma to zjonizowany gaz, zawierający w przybliżeniu takie same ilości ładunków dodatnich i ujemnych. Ze względu na specyficzne właściwości nazywany czwartym (obok gazu, cieczy i ciała stałego) stanem skupienia. Plexr jest generatorem plazmy, który wytwarza kontrolowaną i celowaną mikrowiązkę plazmy dzięki jonizacji gazów zawartych w powietrzu.

Plazma tworzy się między końcówką urządzenia i skórą pacjenta dzięki niewielkiemu łukowi elektrycznemu, który w kontrolowany sposób zdolny jest do sublimacji naskórka i obkurczania skóry w miejscu jego działania co skutkuje uniesieniem powiek. W przeciwieństwie do innych technik zastosowana w Plexr plazma nie powoduje stanu zapalnego otaczających tkanek, ponieważ jej działanie ogranicza się do granicy warstwy podstawnej skóry właściwej.

Plexr nie powoduje krwawienia i nekrozy otaczających tkanek. Obserwacje te zostały potwierdzone w badaniach histologicznych tkanek poddanych leczeniu urządzeniem Plexr.

Plazma vs. Elektrokoagulacja. Bezpieczeństwo terapii

W przypadku Plexr najistotniejszym elementem stało się opracowanie takiego źródła energii, prowokującego powstanie plazmy, aby prąd nie przepływał ani przez operatora wykonującego zabieg ani przez pacjenta poddawanego zabiegowi.

Plexr jest obecnie jedynym urządzeniem na rynku, działającym na zasadzie generowania mikrowiązki plazmy, które nie powoduje przepływu prądu przez ciało pacjenta podczas wykonywania zabiegu. Rozwiązaniem okazało się tu działanie specyficznymi częstotliwościami prądu dla wywołania plazmy, które są opatentowane przez firmę GMV i strzeżone patentem.

W tym przypadku ciało pacjenta działa jak klatka Faradaya co uniemożliwia przepływ prądu z generatora. Jest to niezwykle ważny krok w rozwoju tego typu technologii i stanowi ważny aspekt bezpieczeństwa terapii u pacjentów, którzy nie mogą być poddawani zabiegom z zastosowaniem urządzeń, powodujących przepływ prądu w głąb ich ciała.

Jest to również niezwykle istotne w operowaniu tego typu urządzeniami w okolicy oka głównie ze względu na możliwość uszkodzenia nerwów. Plexr emituje plazmę w kolorze białym, inne tego typu urządzenia emitują plazmę w kolorze niebieskim co świadczy o przepływie prądu w kierunku ciała pacjenta.

Zabieg i efekty terapeutyczne

Zastosowanie Plexr w korekcji powiek jest definiowane jako metoda „dynamiczna”, ponieważ pozwala na pełną kontrolę operatora podczas procedury. Pozwala na obserwację efektu w czasie rzeczywistym. Operator może poprosić pacjenta o zamykanie i otwieranie oczu podczas zabiegu i „na żywo” obserwować efekty swojej pracy.

Technika ta nazywana jest „nieablacyjną” ponieważ jest przeprowadzana bez usuwania nadmiaru skóry, bez przerywania ciągłości skóry właściwej i bez usuwania nadmiaru tłuszczu. Procedura polega na wykonywaniu niewielkich punktów na powierzchni skóry poprzez plazmę generowaną z urządzenia PLEXR, każdy w odległości ok 0,5 mm jeden od drugiego, pozwalając zachować perfekcyjną plastyczność w ruchu powieki aż do zakończenia procedury.

Każdy z tych uzyskanych punktów powoduje sublimację (odparowanie) powierzchownych korneocytów bez uszkadzania warstwy podstawnej skóry właściwej, bez krwawienia i co najważniejsze, bez powodowania uszkodzenia i nekrozy otaczających tkanek.

Ponad 5 lat badań

Ponad 5 lat badań klinicznych i obserwacji tysięcy pacjentów wykazało, że  dzięki zastosowaniu tej nieablacyjnej techniki możemy uzyskać pożądane napięcie skóry w okolicy oka i w konsekwencji wyeliminować fałdy skóry i zmarszczki mimiczne.

Procedura trwa mniej, niż 20 minut a punktowe „strupki” o średnicy ok. 0,5 mm utrzymują się od 4 do 7 dni. W leczenia opadających powiek należy wykonać od 1 do 3 zabiegów w odstępach 40 dni w zależności od stopnia zaawansowania problemu.

Badania kliniczne i obserwacje pacjentów poddanych tej terapii pokazują, że efekt terapeutyczny utrzymuje się od 2-4 lat.

Autor: dr Ewa Żabińska GABINET „CZAS KOBIETY” (www.czaskobiety.com)

Źródło: Revisage

Literatura:
1. Sacarrano, D, D’Andria, G. Fippi, F. Di Carlo; Treatment of perioral rhytides with volcaic arc dermoabrasion; Dept. Of Oral Science, Nano and Biotechnology, Univeristy of Chieti-Pescare; Europ. Journal of Inaflammation; Vol. 10, no. 1 (S2), 25-29 (2012)
2. Tioumas G. Sotiris, Non invasive Blepharoplasty in relation to surgical blepharoplasty; PinnacleMedicine and Medical Science; ISSN: 2360-9516, Vol. 1 (5), 2014
3. Dimitis, Tioumas G. Sotiris; Clinical and histological presentation after Plexr application, Needle Shaping and O.F.F.; Pinnacle Medicine and Medical Science; Vol. 2 (3), 2015